Dlaczego moje dziecko bije?

Jak interpretować zachowania dzieci?

Zachowania są strategiami, po jakie sięga dziecko, żeby zatroszczyć się o siebie w danej sytuacji. To, w jaki sposób je interpretujemy i jakie określamy intencje owych zachowań, wpływa na jakość naszej wzajemnej relacji oraz na możliwość adekwatnego wsparcia.


Dlaczego moje dziecko tak się zachowuje?

Jak interpretować trudne zachowania u dzieci – piski, krzyki, tupanie, kopanie, zanoszenie się płaczem, trzaskanie drzwiami, określenia w stronę rodzica „jesteś głupi/a”, wołanie, iż chcą być same ze swoim smutkiem, a po chwili powroty. Kluczowym jest tu sposób, w jaki interpretujemy to, co dzieci robią.

Co kryje się pod tego typu zachowaniami?

Aby zrozumieć, co robią dzieci, musimy przyjrzeć się temu, co kryje się pod obserwowanym zachowaniem, czyli zewnętrzną warstwą. Należy przyjąć założenie, iż to samo zachowanie może mieć różną przyczynę i znaczenie. 

W podejściu proponowanym przez zwolenników Porozumienia bez Przemocy, podkreśla się, że za każdym zachowaniem stoją potrzeby, a zachowanie jest tylko strategią, czyli sposobem zatroszczenia się o siebie w danej sytuacji. Jesteśmy często skłonni do obserwacji zachowania i jego oceny, przez co łatwo stwarzamy sytuację do walki z dzieckiem. Powtarzamy „nie rób tego”, podnosimy ton głosu. Jesteśmy blisko frustracji i niezrozumienia. Pojawiają się myśli dotyczące tego, iż dziecko robi nam na złość, że coś z nim nie w porządku, że robimy coś źle.

Jeśli odpowiemy na komunikat, który ukrywa się pod zachowaniem dziecka, odmienia się sytuacja i zamiast walki pojawia się możliwość współdziałania.

„Nie radzę sobie”

Aby rozpoznać prawdziwą przyczynę zachowania dziecka nie wystarczy zapytać „Dlaczego to zrobiłeś?”. Tego rodzaju pytania są dla dzieci trudne, mogą również wywołać strach przed kontrolą i naszą reakcją. Może zdarzyć się również, że trudno nam, jako dorosłym przyjąć argumentację dziecka (np. w sytuacji „Dlaczego ją uderzyłeś?”, „ Dlatego, że mu się należało”). Prawdziwe przyczyny zachowań są bardziej złożone i zależą od wielu czynników. Sensu należy szukać w wewnętrznym świecie uczuć, potrzeb i myśli dziecka. Wiele spośród tych trudnych zachowań jest informacją o tym, że dziecko sobie nie radzi, dlatego wykrzykiwanych w złości słów nie należy interpretować jako komunikatu o nas, lecz o dziecku i jego potrzebach. Warto wyobrazić sobie, jak może to wyglądać z perspektywy dziecka, przyjrzeć się temu, co możemy wyczytać z jego postawy ciała, spojrzenia, tonu głosu, mimiki, słów i gestów.

Układ nerwowy dziecka

Istotną rolę odgrywają również możliwości rozwojowe dziecka. Układ nerwowy dziecka kształtuje się około 25 roku życia, więc na wczesnym etapie rozwoju jest jeszcze bardzo niedojrzały. W związku z tym dzieci mają ograniczony zasób umiejętności radzenia sobie  z pojawiającym się w ich ciele napięciem. Istotnym jest tu zjawisko koregulacji, czyli dostępności obecnego fizycznie i emocjonalnie dorosłego, który pomoże zrozumieć co się z nim dzieje oraz poczuć się bezpiecznie.

Przeczytaj również:

Udostępnij post

Ta witryna używa plików cookie. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w Polityce prywatności.